It's gonna be great
It's gonna be more then I can take
It's gonna be free
It's gonna be real
It's gonna change everything I feel
It's gonna be sad
It's gonna be true
It's gonna be me baby
It's gonna be you baby
It's gonna be...
It's gonna be love"
piosenka
Dortmund powoli budził się do życia. Słońce zaczęło
wschodzić, na ulicach pojawili się pierwsi przechodni, udający się do swoich
prac. Pierwsze samochody zmierzające w niewiadomym kierunku.
Kochała oglądać to
miasto z okna swojej kawalerki, ale nie dziś. Przez zepsuty expres nie mogła w
spokoju oddać się powtórce. Całą noc próbowała, ale zmęczenie wzięło górę i
zasnęła przy stole, z głową w książkach.
Zdając sobie sprawę, która jest godzina, podniosła się z
krzesła i weszła do łazienki.
Wrzuciła książki do torebki i ówcześnie sprawdzając czy nie
zostawiła włączonego żelazka wyszła z mieszkania. Na klatce przywitała się z
sąsiadem z góry. Wybiegła z bloku, wiedząc, że jest już spóźniona. Byleby tylko
zdążyła na autobus.
Wychodząc zza rogu ulicy, zauważyła, że autobus jest już na
przystanku. Rzuciła się do biegu i... zdążyła! Przed wejściem poprawiła jeszcze
spódnicę, która podczas biegu lekko się podwinęła. Z uśmiechem numer 6 weszła
do autobusu i usiadła na przeciwko dwójki młodych ludzi. Dwójki zakochanych
ludzi, którzy co chwila skradali sobie pocałunki i chichotali.
Głęboko westchnęła. Nigdy nie była zakochana. Ale to się
zmieni,
Bo życie zamierza namieszać w tych sprawach.
-*-
-Tugba podpytała się Susanne i powiedziała, że cały czas mówiła o jakimś perfumie- odparł Sahin, kiedy jako pierwsi wkroczyli do szatni.
Bo życie zamierza namieszać w tych sprawach.
Jest i pierwszy epizod. Trochę krótki, ale następne będą rozmiarami zbliżone do tego. Może trochę dłuższe ;)
Kiedy następny?
Oto jest pytanie...
Jest i pierwszy epizod. Trochę krótki, ale następne będą rozmiarami zbliżone do tego. Może trochę dłuższe ;)
Kiedy następny?
Oto jest pytanie...
